Mijn kleine meisje

Ik mediteer en voel me verdrietig. Er is echter geen enkele reden toe. De zon schijnt buiten. Ik ben veilig en heb niets te wensen. Toch biggelen er langzaam twee tranen over mijn wangen, eerst rechts en dan links. Ik veeg ze niet weg, maar vraag me af wat er gaande is.

Ik ga naar mijn kleine meisje en neem haar op schoot. Ze kruipt helemaal tegen me aan en ik realiseer me dat ook ik er niet altijd ben voor haar, in de momenten dat ze het zo hard nodig heeft. Ik troost en voel dat mijn hart zich langzaam en aarzelend opent.

Ik voel de spanning en een soort van opluchting. Ik begin te schrijven. Zoekend naar wat er mogelijk nog meer zit. Mijn kleine meisje zit bij me op schoot. Tevreden, ´kuschelend´ zoals ze het in het Duits zo fijn kunnen uitdrukken.

Ik herinner mijn droom van deze nacht. Een fantastische ruimte, vol met kastenwanden gevuld met boeken. Mensen om me heen. Ik voel en weet dat deze mensen er zijn, zonder te oordelen of zich af te vragen waarom ik daar ben. We zijn met elkaar en dat is goed. Een van die mensen merkt op ´dit was vroeger een weeshuis´. Ik vraag me terstond af wat dit energetisch doet met de ruimte. Het lijkt niet meer van invloed te zijn. Het is er gewoon fijn. En ik ben, die ik ben.

Als ik wakker word, is er een zwaar gevoel. Ik kan er niet bij. Ik neem een douche en ga naar beneden voor de ochtendmeditatie. Langzaam komt de droom terug en terwijl ik mediteer realiseer ik me dat mijn kleine meisje zich een wees heeft gevoeld. Alleen en eenzaam. Dat dit gevoel regelmatig de kop op steekt in verschillende vormen. En boeken mijn houvast waren. Ik realiseer me ook dat ik als volwassen vrouw haar kan geven wat ze nodig heeft: troost, warmte en een veilige plek. Dit realiserend zie ik het meisje op mijn schoot langzaam opfleuren en weghuppelen om te gaan spelen. En het is goed.

Ik zelf? Ik blijf nog even in verwondering zitten. Er ligt een glimlach rond mijn lippen, mild gestemd. Als ik naar buiten kijk, zie ik in de frisse morgen de zon die mij uitnodigt om in de dag te stappen. Stap je mee? Het wordt een heerlijke dag!