Een (te) gekke zomer

Met de beweging van het water op de achtergrond zit ik aan de kade met mijn manuscript op schoot. Het rumoer van de stad zingt in mijn oren.
Ik zie de boten voorbijvaren tegen de rimpeling van de rivier in.
Mijn oog blijft hangen op de Maas.
Bewegend water.
Wat een (te) gekke zomer, denk ik.
Een zomer waarin ik wilde schrijven met focus, aandacht en overgave.
Dat heb ik geweten.

In de overgave, heb ik intuïtief gedaan wat op mijn pad kwam.
Wat zich aandiende en vroeg om aandacht.
Aandacht voor mijzelf, na een aantal turbulente jaren.
En aandacht voor ‘hoe verder’?
Tussendoor deed ik de was én schreef ik.
Over intuïtie.
De intuïtieve bron voor nieuwe ideeën en creatieve vorming.

Het leek alsof de warmte van de zomer daar ook mee speelde.
En mij, en misschien ook wel jou, dwong om het hoofd met rust te laten.
Letterlijk uit te rusten en bij mijzelf te komen.
Alsof de hitte daar nog een schepje bovenop deed.
Mij deed smachten naar een heerlijke plons in het zilte, frisse zeewater.
Van de Noordzee aan het Zuiderstrand in Kijkduin.
En midden in Kopenhagen.
Alles van me afspoelend.

De zachte zon daarna prikkelend op mijn huid, het water opdrogend.
Elke vezel voelend van mijn lichaam door het contrast tussen de verkoeling en de hitte.
Mijn brein uitgeschakeld.
Slechts reagerend op de primaire behoeften van mijn lichaam.
En de vrijheid die mijn bron zo nodig had om op te laden.
Overgevend aan het verlangen naar een fris drankje, wijntje, gezond eten of een verkoelend ijsje. Gelouterd door wat is.
HET LEVEN!
Heerlijk.

In die periode dat ik loskwam van alles en tegelijkertijd niets, schreef ik.
En ik leerde dat intuïtie meer is dan een gevoel.
Dat het daaraan voorbijgaat, niet altijd is te duiden en uitermate praktisch in te zetten.
Ik heb het effectieve intuïtie genoemd.
De creativiteit die daaruit voortkomt, verbindt onze passie (het intuïtieve hartsgevoel en –verlangen) met ons denken (de ratio).
En het herbergt een wereld aan mogelijkheden die mij nog nieuwsgieriger maakten dan ik al was.

De hele zomer volgde ik deze intuïtie en het gaf veel inzicht in mijn ‘obstructies’.
De manieren waarop ik voorbijga aan het intuïtieve, vanuit angst of onzekerheid.
Vanuit het onbekend zijn met mijn eigen waarheid, mijn waarde, mijn raadgever.
En tegelijkertijd legde het bloot (…in de zon ;)) hoe ik het wel deed.
Waar ik blij van word, wat mijn bron voedt en hoe ik daarmee mijzelf inspireer.
En daarmee weer verder (ont)wikkel.

Inzichten die ik verwoordde in mijn boek.
De ervaring is ten slotte de beste leerschool.
Door de overgave en de aandacht (ont)wikkelde zich langzaam een nieuwe focus.
Voor mij was het hierdoor een (te) gekke zomer.

Wil je het schrijfproces van mijn boek volgen? Kijk dan op:

LinkedIn:                            https://www.linkedin.com/in/jelliepijpers/

Facebook:                          https://www.facebook.com/jellie.pijpers of  https://www.facebook.com/opaalrotterdam/

Instagram:                         https://www.instagram.com/jelliepijpers/

(Foto is van Kordi Vahle – Noordzeestrand in Denemarken)