Acceptatie is volmondig ja zeggen

Van dat wat is en om je heen gaande is. Het daagt me uit de laatste restjes van de rebel in mij los te laten. De rebel die ongenuanceerd de kont tegen de krib gooit. Acceptatie nodigt mij uit tot het onbevooroordeeld kijken naar dat wat is. En hernieuwd mijn pad te vinden. Een pad waar mijn waarden worden gewaardeerd. Niet passief maar actief. In acceptatie zit vaak een vorm van loslaten. Dat speelt bijvoorbeeld bij ontslag, ziekte, vermindering van gezondheid, beperking van mogelijkheden, ouder worden en bij verlieservaringen (door o.a. overlijden). Maar het leven accepteren en daar actief mee omgaan, is een levenskunst. Eén die niet zonder slag of stoot gaat, maar gepaard met negatieve zelfwaardering en gevoelens, innerlijke strijd en verdriet.

Acceptatie is het volmondig ja zeggen tegen een omstandigheid die de situatie om je heen heeft veranderd. Een diepe innerlijke acceptatie die mogelijk is omdat ik weet dat het niet de omstandigheid is die mijn leven bepaalt, maar ikzelf.

Acceptatie nodigt je uit
Acceptatie nodigt mij uit mijn vertrouwen en stabiliteit gebalanceerd te houden. Ook al staat de omstandigheid haaks op mijn gevoel bij bijvoorbeeld een overlijden. Of mijn waardestelsel bij de aantasting van mijn vrijheidswaarde. Ik blijf mijzelf erop uitnodigen er in liefde naar te kijken. De omstandigheid probeert mij vaak in een gecontroleerde, geconditioneerde werkelijkheid te dwingen. Als een dwangbuis waardoor je nauwelijks kunt bewegen. Het geeft een schijnzekerheid die je veilig laat voelen. Feitelijke een omgekeerd controlemechanisme omdat je via controle niet kunt veranderen wat je niet bevalt. Ook al denk je van wel.

De maakbaarheid van het leven
De omstandigheid geeft mij juist de ruimte om nog meer mijn controle los te laten. Om te realiseren dat het leven niet maakbaar is, maar ons juist uitnodigt de onmaakbaarheid van de wereld te accepteren. Om daarmee je direct de vrijheid te geven, gebruik te maken van de oneindige variaties van mogelijkheden in het leven, mijn leven, jouw leven. Vanuit je eigen kern van waarde.

Ik daag mijzelf dan ook uit om bij elke veranderende omstandigheid het goede te zien in dat wat is. Actief! Mijn vertrouwen en stabiliteit en daarmee balans is hierdoor gegroeid. Gevoed door mijn eigen intrinsieke waarde, vanuit liefde.

Persoonlijke waardesysteem en -hiërarchie
Vooral de liefde voel ik groeien en daarmee ook mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen. Ik zie om mij heen echter veel mensen worstelen met hun persoonlijke waardesysteem en -hiërarchie. Met name in de context van de door de overheid opgelegde waarden die zijn genormeerd in wetten en regeltjes.

Mijn intrinsieke waarde heeft zich de afgelopen jaren opnieuw gevormd en de liefde en het vertrouwen en de stabiliteit maken dat ik mij niet meer laat meeslepen door de externe omstandigheid, maar er juist in alle rust naar kan kijken. Ik ben inmiddels geïntrigeerd door waarden en hoe het mensen vaak onbewust beïnvloedt. Hoe je persoonlijke ontwikkeling je waardesysteem en -hiërarchie op zijn kop kan zetten en uiteindelijk ook richting kan geven.

Mijn waarde, mijn missie!
Waarden zijn mijn missie geworden. Ik onderzoek mijn waarden, hartgedragen waarden en waarden die om aandacht vragen in de maatschappij. Ik spreek erover, geef trainingen en verwerk het in adviesopdrachten. Ik heb daarmee volmondig ja gezegd tegen mijzelf en geaccepteerd dat dit mijn weg is. Mijn waarde, mijn missie!