Waterschaarste? Aan me hoela!

Water is van de elementen aarde, vuur en licht, het belangrijkste voor me. Niet zo verwonderlijk als je het dierenteken vissen hebt. Het element water staat voor mij voor intuïtie, creativiteit en gevoel. De meer vrouwelijke energie die zich zowel in de vrouw als de man manifesteert. En ze heeft ontzettend veel verschijningsvormen.

In haar verschijningsvormen herken je bijvoorbeeld de flexibiliteit van het meanderende watertje door het landschap. Samenhang brengend in beide zijden van de oevers. Het element water ondersteunt me als ik verwarde gevoelens ervaar. Een beetje uit het lood bent. Wanneer ik me dan onderdompel in water wast het alle ballast van mijn lichaam en voel ik me verfrist en kan ik weer moedig voorwaarts. Alsof het water weer zorgt voor de samenhang van alles wat gaande is en de waterstroom in mijn lichaam haar weg weer hervindt.

De rivier is beweging en energie
Door de hitte van de zomerdag realiseer ik me dat eigenlijk elke zich respecterende stad een stadsstrand nodig heeft. Waar je niet alleen de hitte van de dag kunt ontvluchten, maar ook de beslommeringen van de dag kunt afspoelen. Met je voetjes in een plas of voorzichtig in de rivier. Ik hoor het mijn vader nog zeggen in de nadagen van zijn leven, samen zittend aan de rivier: “ik ben een rivierkind.” Opgegroeid aan het water van de IJssel tussen de scheepswerven. Waar het nieuwste van het nieuwste werd gebouwd en hard werd gewerkt. Hij vervolgde met een uitleg: “op de rivier is altijd beweging. Zo zie je niets en zo vaart er een schip voorbij. De rivier stroomt, zoals het leven stroomt. En de golfslag deint naar het land. En iets daarvan pikken we op. Deze energie van het water.”

Zelfs het kijken brengt het stromen weer op gang
Ik kan het alleen maar beamen. Als het even niet stroomt, loop ik vanuit mijn huis midden in de stad Rotterdam graag naar de rivier De Nieuwe Maas en kijk naar de beweging. Zelfs het kijken brengt het stromen weer op gang.

Ook mijn moeder is opgegroeid aan de IJssel en leerde erin zwemmen. Een krachtige slag had ze. Alsof ze voortdurend tegen de stroom inzwom. Ik herken in haar zwemslag de krachtige vrouw die ze is. Niet zo verwonderlijk dat ik houd van zwemmen. Het werd me al vroeg van huis uit meegegeven.

Tegenwoordig kun je niet meer in de rivier zwemmen. Vervuild, te veel scheepsverkeer en een te gevaarlijke stroming. Gelukkig zijn er heel veel andere plekken waar ik in het water kan plonsen en het door me heen kan laten stromen. En een extra boost geeft het mij als het is in natuurwater.

In andere steden
Ik denk terug aan Kopenhagen, waar mijn dochter een paar jaar woonde. Een heerlijke stad waar je midden in de stad ’s zomers in het water kan plonsen. Licht gezouten, gezien de verbinding met de open zee. Verkoelend door de noordelijke ligging. En helder. Even na het werk erin, gewoon omdat het kan!

En dan Zürich, de stad waar mijn dochter nu woont. Kraakhelder is het water. Midden in de stad kun je je met de stroom laten meevoeren. En als je in het meer zelf springt kun je je benen zien spiegelen in de diepte met de visjes die er tussendoor zwemmen. Of op je rug drijvend, de weidsheid van de omgeving in je opnemend. Water en aarde verenigd. Je volledig gedragen voelend en één met de natuur.

Ik houd er zo van. En ik plons overal in. Of het nou een hooggelegen bergmeer is, een vennetje in Drenthe, een beekje waar ik mijn voeten in laat afkoelen, mijn eigen Rotterdamse Kralingse Plas of de zee in vele varianten. Er is altijd een plek te vinden.

Het water lijkt ‘opgedroogd’
Schaarste? Ja, er zijn plekken waar het lijkt ‘opgedroogd’. Metaforisch zie ik het als de opdroging van onze intuïtie, creativiteit en gevoel, onze vrouwelijke energie. Misschien is het niet voor niets dat we in de zomer zo graag op vakantie gaan naar plekken waar we kunnen zwemmen. Misschien is het nodig dat het waterelement in ons wordt gezuiverd en aangevuld. Zodat de innerlijke stroom weer op gang komt. We weer gezuiverd en vol energie en beweging weer aan de slag kunnen. En geloof me, het water in je dient gevoed te worden om te vermijden dat het stilstaand brak water wordt. Een poeltje van verderf, dat stinkt aan alle kanten. Wacht niet, maar plons!