Help het is een misbaksel

Ik ben bang. Ik hoor geluid bij de voordeur waar de post net met wat geweld iets naar binnen heeft geduwd. Mijn proefdruk schiet het door me heen. Ik blijf zitten. Durf niet naar beneden te gaan. Ik voel de spanning in mijn lijf oplopen. Wat is dit? Ik ben heel de middag al onrustig. Is het een voorbode van iets wat ik nog niet kan benoemen?

Ik hijs me van de bank en loop naar beneden. Een felle fuchsia gekleurde envelop ligt op de grond. Niet te missen die kleur. De buitenkant geeft aan hoe belangrijk deze post is.

Oerangst voor imperfectie
Boven gekomen open ik de envelop en haal de proefdruk eruit. Ik blader er doorheen en… ik voel teleurstelling. Wat is dit? Het hele proces heeft mijn hart getinteld van vreugde als ik het manuscript in mijn handen hield, de teksten doorlas en het onder mijn handen zag groeien als mijn kindje. En nu… ik ben totaal ‘lost’. Ik zie een glossy binnenkant die zielloos glad door mijn handen glijdt. Zo niet wat ik verwachtte en wil uitstralen met het boek. Het lijkt een misbaksel. Je kent ze wel. Die taart die het net niet is. Dat gerecht wat net de smaak mist die je in gedachten al proefde. Die jurk, die broek die net niet zo past bij jouw als op de bestelsite bij die andere dame.
En dan die angst die je hebt net voor je je taart uit de oven haalt, het gerecht proeft, die jurk past. Een soort oerangst. Een weten dat het net niet dat is wat je zo graag wilt. Een oerangst voor de imperfectie. Podiumvrees en angst dat ik anderen teleurstel met dat wat ik al zo lang, zo graag wil uitdragen.

Redding is nabij
Ik gooi mijn reddingsboei uit naar een aantal dames die mij steunen in het schrijfproces. En …
Door hun lieve adviezen en woorden kom ik langzaam terug op aarde.

“Tuurlijk is het lastig en spannend. Tjemig. Om jezelf zo te laten zien is moedig en kwetsbaar en krachtig. En weet je… je kunt anderen niet teleurstellen. Alleen je eigen ego. Je hart weet allang hoe belangrijk en waardevol je boek is.”

Ik realiseer me direct dat dit zo is en dat ik even het contact met mijn hart kwijt ben waar dit boek zo door is omarmd en gegroeid. Een lichte opluchting volgt.

Zwanger van een boek
“Oh Jellie, Je hebt weeën! Pff dat snap ik. Je boek heeft al zoveel waarde, de vorm is van belang en ook weer niet.”
Ja, barensnood. Dat je erin blijft en niet meer opstaat. Dat je kindje een misbaksel wordt. Die angst. En toch houd je ervan ongeacht vorm. En zo is het. Het boek mag geboren worden en ik zal er altijd voor zorgen. Zodat het boek zijn eigen waarde volheid kan leven.
Ik neem het boek op schoot terwijl ik mediteer. Houd het tegen mijn hart en liefkoos het. Langzaam zakt de onrust weg en voel ik intuïtief wat ik te doen heb. Ik bel de vormgever en we kijken samen naar de inhoud en de papiersoort.

Inmiddels is er een nieuwe proefdruk. Het is in één woord: GEWELDIG!! Het lelijke eendje is uitgegroeid tot een krachtige zwaan! Eerdaags is de boekpresentatie. Maar ‘Jouw kern van waarde’ is al te bestellen op www.opaal.nu/waarde.