Een bezielde boom doe je geen geweld aan!

Ik zit in het gras bij de Kralingse Plas in Rotterdam en hoor geroezemoes om me heen. Schelle, plezier makende kinderstemmen, gekir van een baby en het zeurderige huilen van een peuter. Een dreunende bas van het ‘concours hippique’ vliegt over het water mijn kant op en verstoort de relatieve rust. Terwijl ik dit constateer dwalen mijn gedachten af. Wat doe ik hier?

Ik kijk weer op en zie een zeilboot die nauwelijks vooruit komt. Het is heerlijk weer, bijna geen wind en de zon schijnt uitbundig. Het lijkt wel of ik steeds verder afdwaal. Van de wereld om me heen en de alledaagse onbenulligheid ervan. De was te doen, de strijk, het eten maken, het gekeuvel om niet meer dan ‘niets’. Terwijl er zo veel grote vraagstukken op te lossen zijn.

De wereld voorbij mijn hersenen
Ik dwaal verder in de krochten en spelonken van mijn hersenen op zoek naar iets wat me inspireert. Ik verveel me namelijk gruwelijk daar aan de waterkant. Een totale ‘bore out’. Een terugkerend fenomeen. Het stof van een ervaring of inzicht is nog niet neergedwarreld of ik ben al weer op zoek. Ben ik een verslaafde ‘thrillseeker’? Wat maakt dat ik niet even een moment in het niets kan verblijven? Het wordt langzaam stil in mijn hoofd. De ‘leegte’ valt samen met de ‘stilte’ in mij.

Af en toe word ik moe van mijzelf
Bruut word ik verstoord door huilende kinderen. Even later duik ik wederom mijn hersenen in, bocht na bocht. Zo veel al gezien en onderzocht. Ik graaf verder, voel de rust en daal af in mijn ‘zijn’. Nieuwsgierig als ik ben naar de wereld die ligt voorbij de onze. Af en toe word ik moe van mijzelf. Het lijkt een zoektocht waarvan het einde wordt begrensd door de dood, maar zelfs dat betwijfel ik. Voorbij de sluiers van deze wereld liggen mystieke, andere werelden op me te wachten. Soms is het lastig even te berusten en ‘niet te weten’ hoe die werelden werken en te vertrouwen op dat wat is en dankbaar rond te kijken.

De energie van deze boom
Ik til mijn hoofd weer op en kijk rond. Wat een rustig plekje hier eigenlijk. Zo veel verschillende mensen die hier genieten van het buiten zijn. Lekker op een kleedje. In groepjes, samen of alleen. En ik, ik zit tegen een majestueuze boom. Zijn knoestige bast drukt tegen mijn rug. Ik denk aan de energie van deze boom die in ringen om de boom liggen en voelbaar zijn met je handen.

De boomgeest (dryade)
In de boom huist de boomgeest, de dryade. Wanneer de boom leeft en groeit, is hij gevuld met energie en spelen zich in hem vele processen af die hem levend houden. Als een tak afbreekt of de hele boom omvalt door ouderdom, ziekte of storm, en als hij blijft liggen daar waar hij gevallen is, gaat hij geleidelijk aan rotten en wordt hij voeding voor planten en dieren. Voor de bladeren die in de herfst afgegooid worden geldt hetzelfde. Dan trekt de ‘boomgeest’, de dryade, de levenskracht uit de boom. De bomen vormen met elkaar één symbiotische samenwerking, zowel boven- als ondergronds. Soms wordt de boomgeest ruw gestoord als de boom of het bos waarin zij huist zonder vooraankondiging geweld wordt aangedaan. Een boomgeest heeft namelijk twee tot drie dagen nodig om te ‘verhuizen’.

Chaos in het Amazonegebied
Kun je je voorstellen wat er momenteel in het Amazonegebied en in andere brandhaarden en kapgebieden gebeurt? Bomen verbranden of worden massaal gekapt, bosgeesten zijn op de vlucht zoekend naar een ander ‘thuis’, maar krijgen die tijd niet en verliezen terstond hun intuïtieve kracht en wijsheid die is opgebouwd in duizenden jaren. Om van de menselijke bewoners die in dergelijke gebieden samenleven met de bomen maar niet te spreken. Wat een dramatische chaos maken we ervan op aarde.

Een oude boom verplaats je niet
Ik kijk weer om me heen. Zie wederom de alledaagse onbenulligheid en voel de kracht van de boom waar ik tegenaan zit terstond door me heen gaan en het inspireert me. Ik haal diep adem. Wat is het leven toch belangrijk. In elke schijnbare onbenulligheid ligt een spiegel om het leven te begrijpen. Vooral als je gaat inzien dat alles op aarde bestaat uit energie. Ook een boom. Door de bezieling van de boomgeest komt hij tot leven. Communiceert hij met zijn soortgenoten en levert op velerlei wijzen waarde aan de mens en de aarde. Hoe kun je dat geweld aandoen? Het lijkt zo ver weg, maar het komt sneller dichterbij dan je je realiseert. De longen van de aarde staan in brand! Ik krijg het er terstond benauwd van. Onze aarde, onze oermoeder Gaia, leeft nog maar heeft veel te verduren. Elk klein beetje aandacht hiervoor helpt. Een boom is meer dan zomaar een boom. En oude bomen verplaats je niet, laat staan dat je ze omhakt of verbrandt!

Mede geïnspireerd door: Stem der bomen – leefhout en What is dryadwood en het boek Christina – Tweeling als licht geboren.

Foto: Stefan Keller