Vanuit het centrum een nieuwe koers bepalen

Terwijl ik achter het draaiwiel zit en aarzelend begin met een potje draaien, is het eerste waar ik tegenaan loop: hoe kan ik controle uitoefenen op dat stuk ronddraaiende klei? De kunst is dat de klei niet spontaan vanuit de rondvliegende kracht alle kanten op schiet, maar dat er een soort van gecenterde stilte ontstaat waardoor de klei ronddraait zonder de neiging te vertonen een andere route te willen kiezen.

Je kunt het voelen in je handen als je op dat punt zit. Het is een magisch punt. Vanuit dat punt kun je je klei alles laten doen wat jij wil. Of het een mok wordt of een schoteltje. Vanuit dat centrum is alles mogelijk. En op het moment dat ik te veel in mijn hoofd zit, schiet de klei weer alle kanten op en ontstaat er per direct een misbaksel.

Ik sta voor een keuze
Metaforisch zet het me weer in het midden. Ik sta al geruime tijd voor een nieuwe keuze. Mijn opdracht als zzp’er loopt binnenkort af en er is geen zicht op iets nieuws. Mijn behoefte is veranderd, wat betekent dat ik naar andersoortig werk op zoek ben. Hierbij zijn twee fundamentele keuzes die met elkaar strijden:

1. Ga ik mijn bedrijf omvormen waarbij ik mij richt op het vergroten van het waardenbewustzijn van mens & organisatie? Of:
2. Ga ik op zoek naar een nieuwe uitdaging waarin ik afdelingen omvorm tot omgevingen waar als van nature gestreefd wordt naar een toegevoegde waarde?

Kortom: ga ik voor volledig vrij ondernemen of offer ik toch weer een deel van mijn vrijheid op onder het mom van veiligheid? Er woedt een groot gevecht in mij. En ik vraag mij af of er geen middenweg te vinden is in het vraagstuk. Soort van best of both worlds.

Vanuit ego of vanuit de ziel
Elke beslissing die je maakt in je leven komt of voort uit het ego of vanuit de ziel. Er zijn geen uitzonderingen hierop. Vanuit het ego worden keuzes gedreven door het aanvullen van tekorten, overtuigingen of onvolkomenheden, en vanuit de ziel wordt het gevoed door een groeibehoefte. Je gevoelde tekorten – overleven, zekerheid en veiligheid – geef je altijd bewust of onbewust voorrang. Je groeibehoefte en zelfverwezenlijking-behoefte verdwijnen dan naar de achtergrond. Kijk maar naar landen waar een repressief regime heerst; mensen zijn daar aan het overleven en er is geen mogelijkheid om keuzes te maken vanuit zielsbehoeften.

Hoe werkt het bij mij?
Kijkend naar een YouTube-interview met Karen Hamaker-Zondag besef ik ineens dat het bij mij nog een tikkeltje anders werkt. Zij vertelt het volgende: “Als je onder een ongeaccepteerde planeet bent geboren betekent dit dat je leerweg zich via het leven ontwikkelt en niet via opleidingen.” Ik begrijp direct de logische keuze van mij om na het vwo niet te gaan studeren. Hoezeer ik later ook dacht dat dit een gemiste kans was, besef ik nu dat mijn menselijke behoefte aan groei en ontwikkeling zo groot is dat het me continu drijft om nieuwe dingen te leren. En als ik dan een opleiding deed, was de kennis vaak achterhaald door de realiteit. Ik haalde slechts het vinkje waar de buitenwereld zo veel behoefte aan heeft.

Het gevecht tussen het ego en de ziel
Op mijn levensweg is hierdoor wel regelmatig een gevecht tussen mijn ego en mijn ziel gaande. Als de groeibehoefte samenvalt met een nieuwe werkuitdaging, die ook alle ego behoeften vervult, is er niets aan de hand. Echter, als deze twee niet zijn uitgelijnd kan het vanuit de zielsbehoefte leiden tot een diep verdriet en depressie. En vanuit de ego het vermijden van risico’s die de angst aanwakkeren en mijn veilige bestaan aantasten.

De waarde van financiële stabiliteit is doorslaggevend
Door grondig zelfonderzoek kom ik erachter dat er een cruciale factor is die mijn keuze beïnvloedt: de waarde van financiële stabiliteit. Een ego gedreven keuze die angst veroorzaakt als er niet voldoende geld is en tegelijkertijd een besef van realisme geeft. Zonder geld no fun, geen vrijheid. Maar diezelfde financiële stabiliteit is de bottleneck om vrij te kiezen voor een andere richting en mijzelf in de levenskiem te smoren. Wil ik dat? Ik besef dat een nieuw bedrijf of zaken opstarten rondom het ontwikkelen van waardebewustzijn ook tijd kost. Heb ik beide nodig? Of is mijn zielsbehoefte aan groei & ontwikkeling en dienstbaar zijn aan het grotere geheel te groot geworden? En heb ik mijn financieringen anders in te richten?

Speelbehoefte geeft ruimte
Het eerste dat ik doe, is gehoor geven aan de speelbehoefte van mijn ziel. Ik ga lekker op reis naar mijn dochter in Zwitserland, ben een midweek weg met een vriendin en ik verdiep mij intens in het waarden-gedachtegoed van Barrett Values Centre®. Ook start ik met een pottery cursus vanuit een grote behoefte om iets met mij handen te doen.

Rijpingstijd
Tijdens het bezig zijn met de klei voel ik het rustig worden in mijzelf. Alsof ik in het centrum van mijn zijn sta. Ogenschijnlijk onbeweeglijk. Maar net als de potjes die ontstaan uit de klei kan ik vanuit dit beweeglijke en toch stille centrum mijn nieuwe koers bepalen. Wat het gaat worden, dat laat nog even op zich wachten. Ook de potjes moeten nog drogen en geglazuurd worden. In dat proces kan er nog van alles anders lopen. Net als in mijn proces. De definitieve koers heeft rijpingstijd nodig.