Opgave of overgave?

Ik zit aan zee. Met de intentie om de ‘over mij’ pagina voor mijn website af te maken. Vaag in mijn achterhoofd speelt het woord chaos. Daar wil ik ook nog iets over schrijven. Ik neem mijn plekje in, vlakbij de schrijfgroep waar ik member van ben. Het was een wat verwarrende ochtend, dus ik ben blij dat ik hier nu ben. Fijne omgeving. Het strand en de duinen nabij.

Ik zoek
Ik pak mijn tas uit en zoek de basis die ik al had geschreven voor de ‘over mij’ pagina. Ik zoek, en zoek, en zoek. Vind wel mijn aantekeningen, de feedback maar niet de tekst. De chaos in mijn hoofd wordt groter. Wat doe ik hier? Dan schiet een tekst van Bruce Lee door mijn hoofd ‘In the middle of chaos lies the opportunity’. Het klinkt als een boodschap. Ik luister naar mijzelf, word stil en voel mijn lichaam rustig worden. Ik realiseer me dat de chaos er is voordat er iets wordt gemanifesteerd.

In mijn eigen leegte
Schijnbaar belangrijker dan de ‘over mij’ pagina af te maken, richt ik me op dat wat zich via mij wil laten vertellen. Ik kom in mijn eigen leegte terecht. Het punt waar vaardigheden, talenten, intuïtie, creativiteit en waarde samenvallen en leiden tot die ‘masterpiece’. Die leegte die niet doods is, maar vol leven. Ik voel de positieve spanning ontstaan. Het levende, vibrerende niets waaruit de vorm ontstaat.

Overgave
De chaos heeft gezorgd voor overgave. Oooh wat voel ik dat op dit moment. Na het gezoek, de weerstand, het shit-moment heb ik me volledig overgegeven. Ik doorleef ter plekke wat er gebeurt als je de controle loslaat. Voor zover ik dacht dat ik al controle had. Ik houd me niet meer vast aan dat wat ik niet kan vinden, hebben, controleren. Er is niets om aan vast te houden. Geen religie, kijk op de wereld, belemmerende overtuigingen of andere dogmatische zaken die me beperken. Het doet er allemaal niet toe. De vermoeidheid van de afgelopen week verdwijnt terstond naar de achtergrond. Een fijne creërende, vibrerende en levende energie komt tevoorschijn.

No return
Er ontstaat als vanzelf een moment van herstructurering. Ingegeven door het leven. De chaos heeft me zachtjes geleid naar het punt van no return. Opgave of overgave! In de opgave is depressie, verdriet, boosheid vaak uiteindelijk niet meer te bevechten. Je laat los. Je kunt er heel lang in rondhangen in deze chaos, uitstelgedrag vertonen, bewust of onbewust. Ook ik word weer getrokken door dat document dat ik niet kan vinden. Alsof het op mijn deur klopt. Zoek mij! Zolang ik het laat kloppen, is het oké. Geef ik eraan toe, dan verlengt het de periode van chaos en wordt het een obstakel om niet te creëren. Je blijft erin rondhangen.

Het oog in de storm
Word je je bewust van je leegte – kun je het zien, voelen, weten – dan ben je het oog in de storm en creëer je dat wat vanuit je leegte wil ontstaan. Het valt samen met het center punt in je lichaam. Er is volledige balans met dat wat is.

De leegte ‘is’
Je bent erin of eruit. In de flow of eruit. Naarmate je je verder ontwikkelt, word je je hiervan steeds bewuster. En kun je je bewust naar de leegte toe bewegen en de tijd van ronddolen – of zoals ik het noem: van je pad af zijn – verkorten. Door de stilte en de ruimte in jezelf te zoeken door bijvoorbeeld te mediteren. Train je jezelf hierin, dan worden de periodes of de frequentie dat je in de stroom bent meer en langer. Ook je zintuigen kunnen een ingang zijn om op een verdiepende laag te komen en de stilte te laten ontstaan. Een ander wordt juist creatief als hij aan het sporten is. Uiteindelijk kan iedereen leren om de leegte bewust te ervaren, te herkennen en misschien zelfs wel te erkennen.

Ik val samen met de overgave
In een periode dat ik nog niet bewust was voelde ik wel diezelfde flow als ik aan het skiën was. Als ik nu terugkijk en voel, dan laat ik mij bij het skiën niet leiden door de externe omstandigheden en condities van de piste. De vaardigheid, het vakmanschap die ik mij met vallen en opstaan heb geleerd, valt samen met de overgave. Intuïtief en instinctief ontstaat de verbinding van mij met de ondergrond en mijn omgeving. Ik laat los en laat mijn lichaam de beweging coördineren waardoor er als vanzelf controle ontstaat over dat wat is. Op de top heb ik een overzicht gevormd die me de visie en richting geeft om me naar voren te bewegen.

Geankerd in mijn lichaam
Vanuit de leegte, het centrum van mijn lichaam komt de beweging met souplesse zonder vast te houden en daarmee krampachtig te worden. Terwijl om je heen alles beweegt. De sneeuw smelt, een andere skiër die je pad kruist, een onverwachte hobbel, ijsplaat, de zon die verdwijnt achter een wolk, de mist in. Een onzichtbaar pad wordt zichtbaar en vooral voelbaar. Jaren na dato kan ik nog verschillende momenten herbeleven, zo is het geankerd in mijn lichaam. Ik voel de beweging en zie het landschap voor me. De momenten van angst vergeten. Ik maan mij tot stilstand om bij mijzelf te komen en weer te starten vanuit het centrum van mijn lichaam. Een glimlach op mijn gezicht. Intens genieten!

Je hart vol nieuwsgierigheid
Ga je het pad op om vanuit intentie, in verbinding met je hart vol nieuwsgierigheid, dan creëert het opwinding, plezier en een fun die je zijn doordrenkt. Om met de woorden van Bruce Lee te eindigen:
‘Not tense but ready’
‘Not thinking but sensing’
‘Not being set but flexible’

Ik voeg eraan toe:
‘(H)erkenning van dat wat is creëert een wereld aan mogelijkheden’

Wil je naar aanleiding van dit blog met mij een waardevol gesprek over dat wat jou beweegt, of juist niet op dit moment? Mail dan naar jellie@opaal.nu. Meer informatie vind je op https://opaal.nu/waardevol-gesprek/.