Het labyrint als symbool en boodschapper

Mocht je nog niet in synchroniciteit geloven dan is dat na het lezen van mijn ervaring mogelijk veranderd. Synchroniciteit betekent dat meerdere gebeurtenissen met elkaar verbonden lijken te zijn, waardoor er een positieve of verrassende uitkomst ontstaat. Er heeft geen causaal verband plaatsgevonden tussen deze gebeurtenissen, en daarmee lijkt het op toeval.

Elisabeth Kübler-Ross zegt hierover:
“Er zijn geen vergissingen en toevalligheden.
Alle gebeurtenissen zijn zegeningen die ons iets willen leren.”

Een verassende aankondiging
Twee dagen voordat we op weg gingen voor een familiebezoek in Magdenburg, Duitsland appte een vriendin mij het volgende: ‘Zag ik zojuist. Zelf ben ik er niet… maar misschien iets voor jullie?’ Het was de aankondiging van een kruispoortlezing in Schoonhoven over de oorsprong van het labyrint met de mogelijkheid er ook zelf in te lopen. Wat mijn vriendin niet wist, is dat ik al zeker twee weken in gedachten bezig ben met de start van een twee-daagse training in oktober waarbij telkens het labyrint naar voren komt die op deze locatie aanwezig is. De eerste ‘toevalligheid’ was een voltreffer. In de aankondiging stond ook de volgende tekst die me diep in mijn kern raakte.

Al eeuwen geldt het labyrint als symbool van de levensweg.
Via talloze omwegen luisterend naar ons hart, bewegen we in eigen tempo naar de kern,
om vervolgens de inzichten mee te nemen op ons levenspad.

Hier kon ik niet omheen. Gelukkig zouden we zaterdag op tijd thuis zijn om hier zondag naartoe te kunnen. Ik heb al jaren een fascinatie voor labyrinten en kom ze op verschillende plekken in Europa, toevallig, tegen en uiteraard stap ik er dan in. Alleen in de Notre Dame van Chartres ben ik nog niet geweest. Hoog op mijn verlanglijstje. Omdat juist dit labyrint qua vorm voor mij het mooiste is met een prachtige kern. Ik ben dus nieuwsgierig en kijk uit naar de lezing.

Het labyrint van Chartres in Magdenburg, hoe dan?
Tijdens onze trip vervolgen we in Magdenburg de ochtend na het bezoek aan mijn zwager, vrouw en kleintje, ons pad en maken een wandeling door de stad. En je kan het bijna niet geloven, maar op het moment dat ik het plein oploop van de Cathedral van Magdenburg zie ik het labyrint liggen. Verbaasd zeg ik: “Nee, dit is geen toeval. Het leven speelt echt met je als je in sinc bent.” Natuurlijk stappen we beide erin en ik voel me door het labyrint bewegen. Het is geen zoekplaatje zoals in een doolhof. Nee het labyrint wijst zichzelf, zoals het leven zichzelf wijst. Langs ronde bochten in vloeiende bewegingen, soms stilstaand, soms versnellend. Ik loop rustig en zonder haperingen naar de kern en blijf daar staan. In mijn waardevolle kern ben ik beland realiseer ik me. Hoe symbolisch. Ik blijf hier nog even staan voor ik weer naar buiten beweeg de wereld in.

Het labyrint als symbool en boodschapper
Als ik later opzoek hoe dit labyrint hier komt, val ik van de ene verbazing in de andere. Het is, en dat had ik al gezien, een exacte kopie van het labyrint van Chartres. Gekozen omdat beide kerken in dezelfde tijd zijn gebouwd en nagenoeg even oud zijn. Bij Chartres ligt het binnen en is het alleen op vrijdag toegankelijk. Hier ligt het buiten en kan iedereen erin stappen.

De weg is het pad dat je hebt te lopen
In mijn kantoor hangt ook een kopie van dit labyrint, symboliserend voor de weg naar de kern. Een kern die altijd in het zicht is als je aan het lopen bent, maar door de vele wendingen vaak verder van je af ligt of je zelfs het gevoel geeft dat je verdwaalt. Maar wees gerust, de weg is het pad dat je hebt te lopen. Naar binnen, naar jouw kern en daar aangekomen weer naar buiten, bezield en vol waarde om te delen met de wereld.

Een amethist
Vanaf Wereld Labyrint Dag, 5 mei 2012 (nota bene de verjaardag van mijn dochter) is het toegankelijk. En wat ik heel bijzonder vind, is dat onder de kern, het hart van het labyrint een amethist is gelegd. En laat dat nou weer de geboortesteen van mijn sterrenbeeld vissen zijn. Het begint me zo langzamerhand te duizelen van het aantal synchroniciteiten. Jou ook?

Het labyrint van het leven wijst je de weg
De zondag werd een mooie afsluiting van deze bijzondere week. En dat terwijl ik me van tevoren ernstig had afgevraagd wat ik in Duitsland moest doen. Nou die boodschap was wel helder: ga verder met de voorbereiding van de training vanuit je missie. Laat je niet afleiden door alle wendingen die het leven voor je in petto heeft. Hoe zwaar en moeilijk ze ook zijn. Beweeg voorwaarts en sta stil wanneer dit nodig is. Ervaar en doorleef alles wat nodig is om tot je diepste kern te komen. Om daarna vrijer en vol vreugde de weg naar buiten te lopen, zichtbaar en authentiek.

Nieuwsgierig hoe een labyrint je kan helpen bij het zetten van een intentie of vraag? Reserveer dan alvast in je agenda de data 15 & 16 oktober.